Dygresje

Potężna twierdza Kronborg, górująca nad Øresundem w jego najwęższym miejscu, postawiona została w czasach, gdy Dania panowała jeszcze nad oboma jego brzegami. Spełniała funkcję głównie gigantycznego urzędu celnego, w którym przez kilka wieków pobierano cło od każdego statku wpływającego na i wypływającego z Bałtyku. Jego grube mury i liczne działa stanowiły niepodważalny argument przeciw każdemu, komu przyszłoby do głowy zdzierczą praktykę duńskich królów poddać w wątpliwość. Zamek mieści się w mieście Helsingør, znanym też pod nieco zniekształconą nazwą: Elsynor. To po nim właśnie według Szekspira snuć się miał nieszczęsny książę duński i zadawać egzystencjalne pytania at være eller ikke være (wszak, jak na duńskiego księcia przystało, najpewniej zadawał je po duńsku). Inspiracją dla Szekspira mógł być Sakso Gramatyk, duński kronikarz z przełomu XII i XIII wieku. Opisuje on między innymi historię żądnego władzy jutlandzkiego wodza Fengiego, który zamordował

Jak pisałam , w czasie mojego pobytu w Danii nie dostrzegłam żadnego znaku ostrzegającego przed klämriskiem (choć fakt, że ani razu nie zdarzyło mi się jechać windą bez wewnętrznych drzwi). Doszłam do wniosku, że w kraju tym, położonym na granicy Skandynawii i reszty Europy, wpływy kontynentalne są najwyraźniej, przynajmniej pod pewnymi względami, silniejsze od skandynawskich. Wniosek ten poparło szczególnie odkrycie tabliczek uprzedzających, że w niektóre miejsca wchodzi się tylko na własną odpowiedzialność .  

Nadmorskie miasteczko Hornbæk przewodnik Lonely Planet opisuje jako "Denmark's St Tropez" oraz miejsce, "where young and gorgeous go to appreciate both the natural beauty and their own". Nigdy nie byłam w Saint-Tropez, ale miałam na jego temat pewne wyobrażenia. Najwyraźniej były to wyobrażenia zupełnie błędne. Natomiast young and gorgeous musieli od czasu napisania przewodnika połączyć się w pary, bo miasteczko pełne jest przede wszystkim młodych rodzin z dziećmi - i to, na skandynawską modłę, od razu trójką bądź czwórką (choć może "pełne" to tu niewłaściwe słowo...). Przewodnik twierdzi również, że "thanks to some geographical peculiarities, Honrnbæk enjoys more sunshine than anywhere in Denmark". Hmmm...  

Christiania to szczególna część Kopenhagi, nazywająca sama siebie "wolnym miastem" lub "miastem w mieście". Kiedyś były tu tereny wojskowe, ale w latach 70., kiedy marynarka przestała już ich używać i stały opuszczone, przejęli je hipisi, squatersi i innego rodzaju "urodzeni w niedzielę"*. Z czasem urządzili tu nie tylko squaty, ale całą wspólnotę, z własnymi zasadami (jak na hipisów przystało, głównie wyrażającymi ideę braku konieczności jakichkolwiek zasad - choć z czasem musieli jednak zmierzyć się z rzeczywistością i zakazać np. twardych narkotyków), spółdzielniami, sklepami, usługami, koncertami i specyficznym podejściem do estetyki oraz planowania przestrzennego. Tym, co mi najbardziej rzuciło się w oczy w Christianii, to wszechobecne zakazy fotografowania: na znakach, graffiti na ścianach i porozstawianych co kawałek płytach z dykty. Sprawiły, że z miejsca poczułam się w tym miejscu niechcianym intruzem. I z jakiegoś powodu przypomniał mi si

Dwa tygodnie temu wybrałam się, wraz z Czytaczką Moniką, do Danii. Jako że to kraj skandynawski, jadąc tam spodziewałam się, że uda mi się tam dorwać parę znaków ostrzegających przed klämriskiem. Tymczasem nie wypatrzyłam ani jednego! Co więcej, stało się wprost przeciwnie: zwiedzając siedzibę Folketingu, czyli duńskiego parlamentu, miałam okazję zobaczyć bodaj najbardziej przerażający rodzaj windy, o którym do tej pory tylko czytałam, ale którego jak dotąd nigdy nie zdarzyło mi się oglądać: paternoster . Nazwa jest nieprzypadkowa, ten sposób przemieszczania się może bowiem wywołać u podróżującego uczucia religijne i przekonanie, że tylko odwołanie się do wyższych sił może zapewnić dotarcie do celu w jednym kawałku, z wszystkimi kończynami na swoich właściwych miejscach. Paternoster to winda składająca się z kilkunastu kabin bez drzwi, które przemieszczają się w kółko dwoma szybami (w jednym kabiny jadą w górę, w drugim w dół), niezatrzymując się. Pasażer wskakuje więc

Stralsundzkie Ozeaneum dostało w 2010 tytuł Europejskiego Muzeum Roku. Ciekawe, czy przyczynił się do tego jeden z mieszkańców muzeum, rekin imieniem Niki. A właściwie przyczyniła, bo to ona. Zdjęcia autorstwa Mojej Sista.

Spędziłam ostatnie dwa tygodnie czytając o wyrywaniu niemczyźnie prastarych piastowskich granic na Odrze, Nysie i Bałtyku (" Tysiąc lat prawie siedział wróg na Łabie i Odrze. / A teraz? Popatrz. Tu gdzie padł pierwszy Piast, / Gdzie Szczecin, Olsztyn, Kołobrzeg – / na tle upiornych zwalisk, w gruz obróconych miast – / polski rolnik pługiem, rudym od rdzy, krwawe przedpole orze."* ) i zaczęłam coraz dziwniej spoglądać na sąsiadów.  Tymczasem dziś idąc do pracy zauważyłam stojące naprzeciwko siebie dwa stoiska z czereśniami. Jedno opisane było: "Jakość prosto z niemieckich landów", drugie - "Polskie słodkie czereśnie". Ciekawe, co by mieli na ten temat do powiedzenia moi autorzy! Czyżby, po bez mała siedemdziesięciu latach, polski rolnik już nie tylko orał, ale i zbierał, a z pomocą tego, co zbierze, miał zamiar wydrzeć jeszcze więcej prastarych słowiańskich ziem, tym razem i po drugiej stronie Odry...? Wiedziałam, że zbyt długa ekspozycja na te tek

Przed moim instytutem w dzień powszedni:  Przed moim instytutem w piątek po południu: Po kilkumiesięcznych obserwacjach miejscowych zwyczajów, dochodzę do wniosku, że greifswaldzkie reguły ruchu drogowego zakładają następującą kolejność pierwszeństwa: 1. rowery, 2. samochody, 3. piesi.

Niemcy też miewają problemy z nieprawidłowym parkowaniem. Przyznać jednak trzeba, że podchodzą do nich nieco lżej, za to z dużą dozą kreatywności.